وقتى دو نَفَر چه مثبت و چه منفى درباره شخص سومى صحبت ميكنند كه خود او در بين آنها نميباشد، غيبت محسوب ميشود.
- كلام خدا ميفرمايد كسى ميتواند وارد حضور گردد كه غيبت نكند؛
“ای خداوند کیست که در خیمه تو فرودآید؟ و کیست که در کوه مقدس توساکن گردد؟ آنکه بیعیب سالک باشد و عدالت را بهجاآورد، و در دل خویش راست گو باشد، که "به زبان خود غیبت ننماید"؛ و به همسایه خود بدی نکند و درباره اقارب خویش مذمت را قبول ننماید،”
مزامیر ٥١: ١ الى ٣
- نتيجه غيبت كنندگان؛
“غمازان و غیبت کنندگان و دشمنان خدا و اهانت کنندگان و متکبران و لافزنان و مبدعان شر و نامطیعان والدین؛...زیرا هرچند انصاف خدا را میدانند که کنندگان چنین کارها مستوجب موت هستند، نه فقط آنها را میکنند بلکه کنندگان را نیز خوش میدارند.”
رومیان ١: ٠٣ و ٢٣
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر