چرا عیسی که خود خداست، روی صلیب فریاد کشید: «خدایا چرا مرا ترک کردی؟

این پرسش به توصیف مرگ عیسی بر صلیب بنا به باب، 27، آیه 46 از انجیل متی مربوط می شود: «و نزدیک به ساعت نهم، عیسی به آواز بلند صدا زده گفت: ایلی ایلی لما سبقتنی؟ یعنی الهی الهی مرا چرا ترک کردی؟»
این صدای فریادی از سر نهایت نیاز است، زیرا عیسی به تمام معنا و به طور کامل، هر دو است: خدا و انسان. خدا، بنا به عشقی که به ما انسان های گناهکار دارد و در وجود عیسی، تا سرحد رنج مرگ به ما نزدیک شده و در همه چیز، جز در گناه، به ما شبیه گشته است (فیلیپیان، باب 2، آیه 11-6). فریاد عیسی بر صلیب، فریادی از سر ناامیدی نیست. این شِکوه که از مزمور 22 برگرفته شده است، نیایشی به درگاه خداست و در مزمور مذکور، به دنبال این شکوه که عیسی با کلام آن در اینجا دست به نیایش می زند، اطمینانی شادمانه به پیروزی در پایان فرامی رسد.
«ای خدای من، در روز می خوانم و مرا اجابت نمی کنی، در شب نیز؛ و مرا خاموشی نیست. و اما تو قدوس هستی، ای که بر تسبیحات اسرائیل نشسته ای. پدران ما بر تو توکل داشتند؛ بر تو توکل داشتند و ایشان را خلاصی دادی؛ نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند؛ بر تو توکل داشتند، پس خجل نشدند.» (مزامیر، باب 22، آیه 6-2)...