دست گذاری یعنی چه؟

دست گذاری یک روش مورد استفاده برای عطای برکت یا انتقال عوامل روحانی از طرف یک شخص به شخص دیگر است. در واقع دست گذاری سبب ایجاد کانالی برای گذار موارد روحانی از یک شخص به شخص دیگر می‏‏شود. اساس این آموزه بر اساس ایجاد مسئولیت و التزام استوار است.
هر چند دست گذاری در کتاب مقدس به عنوان یک عامل تعیین کننده معرفی نشده است، زیرا زمانی که خداوند مردانی چون ابراهیم، موسی، سموئیل، اشعیا، ارمیا، حزقیال و دانیال را به خدمت فرا خواند هیچ یک از آنها مورد دست گذاری قرار نگرفتند. موسی از میان بوته مشتعل به خدمتی عظیم فرا خوانده شد اما ما هرگز در کتاب مقدس هیچ گونه اشاره‏ای ‏‏به دست گذاری موسی پیدا نمی‏‏کنیم. همچنین انبیای بسیاری را مشاهده می‏‏کنیم که جهت خدمت خداوند، مورد دست گذاری قرار نگرفتند.
در واقع این دست گذاری نیست که سبب انجام و یا به فعل در آمدن چیز روحانی خاصی می‏‏شود بلکه این قدرت خداوند است که این سبب را فراهم می‏‏آورد.
در مسیحیت نیز از دوران شاگردان به وسیلهٔ آیین دست گذاری (تفویض روحانیت) خادمین خاصی را تعیین می‏‏کردند. این مراسم بعداً به آیین تبدیل شد، زیرا کسی را که به این سمت بر می‏گزیدند، در واقع شخص خاصی می‏‏شد.
در کتاب عهد قدیم به موارد متنوع و بیشماری از دست گذاری برخورد می‏‏کنیم. برای مثال اسحاق پسر خود را با دست گذاری بر وی برکت داد (پیدایش ۲۷: ۲۷).
موسی با دست گذاری بر سر یوشع، وی را به پیشوایی قوم انتخاب کرد (اعداد ۲۷: ۱۵-۲۳؛ تثنیه ۳۴: ۹). کتاب مقدس اضافه می‏‏کند که یوشع بدین وسیله "از روح‌ حكمت‌ مملو شد". موسی همچنین ۷۰ نفر از مشایخ را برای خدمت در میان قوم اسرائیل دست گذاری کرد (اعداد ۱۱: ۱۶-۲۵). هارون و کاهنان اعظم نیز گناهان قوم اسرائیل را با دست گذاری بر یک بز قربانی قرار می‏‏دادند (لاویان ۱۶: ۲۱).