منظور از صلیب خویش برگیرید به چه مفهومی است؟

گفتار عیسی در مورد رنج و مرگش برای شاگردان بسیار دشوار و سنگین بود. اما حالا می‌خواست نکته دشوارتری را با آنان در میان بگذارد: اینکه آنان نیز باید رنج برده، و شاید حتی بمیرند. «هر که خواهد از عقب من آید، خویشتن را انکار کند و صلیب خود را برداشته، مرا متابعت نماید» (متی ۱۰: ۳۸؛ لوقا ۱۴: ۲۷ مشاهده شود).
منظور از هر که، تمام مسیحیان می‌باشد. تمامی مسیحیان دعوت شده‌اند که شاگرد باشند. هرگز نباید فکر کنیم که دو دسته مسیحی وجود دارد: یک دسته آنهایی که از مسیح متابعت کرده، با او رنج می‌برند، و دستۀ دیگر آنانی که از زندگی راحتی برخوردارند. فقط یک دسته مسیحی و شاگرد واقعی وجود دارد.
هر که خواهد از عقب من آید، خویشتن را انکار کند. بسیاری می‌گویند: «می خواهم مسیح را پیروی کنم». اما در آخر او را متابعت نمی‌کنند. چرا؟ زیرا که مسیح می‌گوید: «باید خود را انکار کنی». برای پیروی از مسیح، شخص باید از امیال و خواسته‌های خود روی گرداند و فقط طبق میل مسیح زندگی کند. ما باید لذات، امتیازات، و رفاه شخصی خود را ترک گوییم. پیش از آنکه مسیحی شویم، فقط برای ارضای خواسته‌های خودمان زندگی می‌کردیم. اما بعد از مسیحی شدن، باید کاملا برای خدا زندگی کنیم. به همین دلیل است که بسیاری از مردم خیلی راحت به سوی مسیح می‌آیند، اما چندی نمی‌گذرد که از او روی می‌گردانند. در نظر آنان پیروی از مسیح بسیار دشوار است.
هر که خواهد از عقب من آید باید صلیب خود را بردارد. این اولین باری است که مرقس به صلیب اشاره می‌کند. صلیب روش رومیها برای اعدام بود. مجرمین را زنده به صلیب می‌آویختند و دستهایشان را به آن میخکوب می‌کردند. مجرم بعد از تحمل رنجی طاقت فرسا و طولانی، به تدریج جان می‌داد. محکومین می‌بایست صلیب را خودشان تا محل اعدام حمل کنند. بنابراین هنگامی که عیسی به پیروانش گفت که باید صلیب خود را بردارند، ایشان مقصود عیسی را کاملا می‌فهمیدند: باید آمادۀ رنج و مرگ برای او باشند. رنج و شکنجه در انتظار همه پیروان مسیح می‌باشد (یوحنا ۱۵: ۱۹؛ دوم تیموتائوس ۳: ۱۲ مشاهده شود). بدون صلیب، تاجی وجود نخواهد داشت.
چون عیسی بر روی صلیب مُرد، صلیب تبدیل به سمبول کلیسا گردید. صلیب نشانۀ مرگ عیسی برای گناهان ما است.
و در آخر، عیسی فرمود: «مرا متابعت نماید». ما باید راه خود را ترک گوییم و راه عیسی را در پیش بگیریم. راهی که عیسی پیمود، راه رنج و راه صلیب بود. این راه باید راه ما نیز بشود.
مسیحیان پیرو یک ایده، یک فلسفه یا یک حزب سیاسی نمی‌باشند. حتی دنباله رو یک مذهب هم نیستند. ایشان از یک شخص پیروی می‌کنند، از خداوند عیسی مسیح.