گناه زمانی بوجود آمد که آدم و حوا نااطاعتی کردند. پس گناه نا اطاعتی و سر پیچی از حکم خداست. ولی چرا این نااطاعتی گناه است؟ آیا می توانست نباشد؟
نااطاعتی از خدا فقط باعث خشم او نمی شود یا اینکه او دوست دارد ما را اذیت کند. نااطاعتی ما را از رابطه درست با خدا خارج می کند.
نا اطاعتی (گناه) ما را از جایگاه اصلی مان دور می کند. جایگاهی که خدا در رابطه با خود برای ما مقرر می کند تا خدا خدا و انسان انسان بماند.
ما با عمل نااطاعتی (گناه) خود را تعیین کننده این جایگاه می کنیم و عملا خود را خدای خود می پنداریم. چون این جایگاه و تصمیم از آن خداست ما عملا خدا را رد می کنیم و در رابطه باعث نا هماهنگی و خود محوری می شویم.
ما برای اینکه با خدا در رابطه درست و سالم باشیم باید ببینیم خدا چه ترتیبی را قرار داده نه آنچه ما دوست داریم.
آدم و حوا فریفته آنچه به نظر ایشان نیکو منظر بود شدند و این ترتیب را به هم ریختند و گناه کردند و در نتیجه انسان از رابطه بیرون رانده شد و سقوط کرد.
* گناه یعنی اینکه ما به نقطه یا همان هدفی که خدا تعیین کرده نزنیم و به نقطه ای دیگر که خود هدف قرار دادیم بزنیم. برای همین ما از هدف، اراده و جلال خدا دور و قاصر می شویم. (رومیان ۳: ۲۳)
گناه فقط یک عمل مثل دروغ، قتل و یا زنا نیست بلکه گناه یک قلمرو و سلطنت است که بر انسان حکمرانی می کند. (رومیان ۶: ۱۲-۱۴)
عمل دروغ ، دزدی، قتل، زنا و از این قبیل، صرفا اثرات سلطه گناه هستند. گناه ما را اسیر و بنده خود می کند و این اعمال از ما سر می زنند.
مثل ویروس سرما خوردگی که باعث تب، عطسه و بدن درد می شود. برای رهایی از تب و عطسه و مریضی باید از دست ویروس خلاص شد. و برای رهایی از اعمال گناه باید از سلطه گناه خلاص شد.
انسان نمی تواند خود از زیر سلطه گناه بیرون بیاید. تنها راه خلاصی از آن مرگ است که آن نیز خود قدرت گناه است. پس چطور می توان از گناه و سلطه آن نجات یافت؟
* تنها راهی که در زیر آسمان برای بشر مهیا شده تا بدان نجات باشد عیسی مسیح است.
اعمال رسولان ۴: ۱۲
و در هیچ‌کس غیراز او نجات نیست زیرا که اسمی دیگر زیر آسمان به مردم عطانشده که بدان باید ما نجات یابیم.
ما باید می مردیم ولی مسیح بخاطر رحمت، محبت و فیض بی نهایت عظیم خود بجای ما روی صلیب می میرد تا ما از سلطه گناه آزاد شویم.
اطاعت مسیح از اراده خدا تا به روی صلیب )لوقا ۲۲: ۴۲)، نا اطاعتی انسان اولیه (آدم و حوا - پیدایش ۳) را خنثی می کند و رابطه از دست رفته را دوباره به جای خود باز می گرداند. (مطالعه بیشتر: رومیان ۵)
* مسیحیت دین نیست تا ما را به راه راست هدایت کند بلکه خود راه نجات است. (یوحنا ۱۴: ۶)
اساس مسیحیت حول یک شخص و کار آن شخص می گردد که آن شخص مسیح است که با مرگ خود ملکوت خدا (یا همان رابطه صمیمی با خدا) را برای ما به ارمغان می آورد.
برای آزادی از سلطه گناه باید با ایمان به مسیح در مرگ او شریک شویم تا مرگ او به حساب ما گذاشته شود.
رومیان ۶: ۶-۱۱
۶ زیرا این رامی دانیم که انسانیت کهنه ما با او مصلوب شد تاجسد گناه معدوم گشته، دیگر گناه را بندگی نکنیم. ۷ زیرا هر‌که مرد، از گناه مبرا شده است. ۸ پس هرگاه با مسیح مردیم، یقین می‌دانیم که با اوزیست هم خواهیم کرد. ۹ زیرا می‌دانیم که چون مسیح از مردگان برخاست، دیگر نمی میرد و بعداز این موت بر او تسلطی ندارد. ۱۰ زیرا به آنچه مرد یک مرتبه برای گناه مرد و به آنچه زندگی می‌کند، برای خدا زیست می‌کند. ۱۱ همچنین شما نیز خود را برای گناه مرده انگارید، اما برای خدا در مسیح عیسی زنده.
* آیا شما مسیح را دارید؟
* آیا شما با مسیح مصلوب شده اید؟
* آیا خود را برای گناه مرده و برای خدا زنده می بینید؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر